Lichamelijke reacties
Het spelen heeft ook invloed op een aantal lichamelijke processen. Als je heel veel speelt, komt er een stof vrij – endorfine b – die leidt tot een gevoel van euforie. Het is een stof die door de hersenen wordt aangemaakt bij gevoelens van opwinding en spanning, bijvoorbeeld tijdens het spelen. Je zou dit kunnen beschouwen als een drug die het lichaam zelf produceert. Het geeft een kick, waardoor je in een roes komt. Het verdooft nare gevoelens.
Onthoudingsverschijnselen
Als de gokverslaafde plotseling stopt met spelen, treedt er een daling op in het endorfine-gehalte. Dit leidt tot onthoudingsverschijnselen. Als men stopt, ontstaan er lichamelijke klachten die weer aanleiding zijn op opnieuw te gaan spelen. Stoppen met spelen kan ook leiden tot psychische onthoudingsverschijnselen. Bij beide onthoudingsverschijnselen is er sprake van een aanpassingsmechanisme: de speler ontwaakt uit de verdoving die het spelen veroorzaakte. Negatieve gevoelens die door het spelen waren weggestopt, worden opeens dubbel hard ervaren.
De onthoudingsverschijnselen zijn niet altijd even sterk aanwezig.
psychische klachten kunnen zijn:
- depressieve stemming;
- gedachten aan zelfdoding;
- angsten;
- achterdocht;
- schuldgevoelens;
- agressieve gevoelens;
- minderwaardigheidsgevoelens.
lichamelijke klachten kunnen zijn:
- hoofdpijn;
- vermoeidheid;
- trillen;
- transpireren;
- slaapstoornissen;
- geheugenverlies;
- maag- en darmklachten.
De lichamelijke klachten zijn lastig, maar niet echt gevaarlijk. Na verloop van tijd – wanneer het spelen langere tijd achterwege blijft – zullen deze klachten vanzelf verdwijnen.
Geraadpleegde literatuur:
- Handboek deskundigheidsbevordering. Miriam Fris, Stichting AGOG Nederland, 1995